Dag 3; naar het noorden

Nadat ik mijn blogje gisteravond had afgesloten was het de hoogste tijd om te gaan slapen. Om 22.30 was ik kapot. Dan merk je die 2 uur tijdverschil echt wel. Om effe door twaalven schrok ik weer wakker omdat een gezellig IJslands vriendinnenclubje hun feestje op de gang voor onze hotelkamer voortzette. Even vriendelijk waarschuwen dat wij daar achter lagen te slapen hielp wel. Heel eventjes. Iets minder vriendelijk vragen of het iets zachter kon mondde uit in een scheldpartij van de dronken "dame". Na wederom een half uur herrie is Jan even naar de receptie gelopen om te klagen. Dat hielp gelukkig zodat ik de rest van de nacht heerlijk heb geslapen.

Vanochtend evengoed op tijd er weer uit want vandaag stond de langste route op het programma. Zo'n 650 kilometer. Dat kwam omdat ik 3 flinke detours had ingelast. Naar Kirkjufell, naar Hraunfossar en naar Grettislaug. De omweg naar Kirkjufell hebben we toch maar niet gedaan. Zou echt te veel zijn geworden.
Hraunfossar hebben we wel gedaan. Hraun is IJslands voor Lava en fossar betekent watervallen. Het waren een heleboel kleine watervalletjes die door een muur van lava heen kwamen. Samen vormen ze één hele grote waterval. Nou dacht ik gisteren dat we al zoveel gezien hadden en dat het dus vast niét nog mooier kon. Maar deze watervallen waren spectaculair mooi. Zo bijzonder!!

Ook vandaag stond er een warme bron op het programma. Voor deze bron (Grettislaug) moesten we naar de fjorden in het noordwesten. Alleen de rit er naar toe was al zo ongelooflijk mooi. De weidsheid van het landschap, de tientallen (ik denk zelfs honderden) kleine en grotere watervallen, de meanderende rivieren, de donkerblauwe zee, de vulkanen met gletsjers er boven op. Ik zou willen dat ik een groot literair talent had om dit landschap te kunnen beschrijven met de woorden die het verdient. We zijn verschillende keren gestopt en ik heb letterlijk tot tranen geroerd staan kijken terwijl ik me heel klein en nietig voelde in dit immense landschap.

Na ongeveer 3 uur rijden waarvan het laatste stuk over een onverharde weg met het uiterlijk van een zeer lang gerekte poffertjespan kwamen we in Grettislaug. Deze warme bron ligt op zeeniveau in een fjord. Net toen we aankwamen begon de zon te schijnen. Wat heerlijk, in een warm bad, frisse zeewind door je haren, het zonnetje op je gezicht en uitzicht op de besneeuwde vulkanen. Tja we moesten uiteindelijk echt verder richting ons hotel in Akureyri. Dat was nog bijna anderhalf uur rijden. De route liep langs Glaumbaer, een kerkje en een turfboerderij uit de 18de eeuw.
Deze boerderij was tot 1947 in gebruik maar dient nu als museum. Helaas was het museum al gesloten toen we aankwamen.

We overnachten in Akureyri, een voor Ijslandse begrippen grote havenstad.
Tot morgen!