Dag 8; verdriet en spektakel
8 juni 2018 - Kirkjubæjarklaustur, IJsland
Dit was een moeilijke dag. Een dierbare vriendin heeft eerder deze week moeten besluiten dat ze vandaag euthanasie wilde krijgen. Ik ben blij voor haar dat ze die keuze had. Ze kon niet meer. Maar ik ga haar zo missen.
Deze dag stond voor mij in het teken van haar afscheid. Maar desondanks of eigenlijk ook juist door dit afscheid wilde ik wel zoveel mogelijk genieten van deze bijzondere reis door IJsland.
Vandaag stond het gletsjermeer Jokulsarlon lagoon op het programma maar om daar te komen moesten we eerst nog 65 kilometer rijden langs de kust. Door een wijziging in de planning hadden we daar de hele ochtend voor. Tijd dus om voor we bij het gletsjermeer waren een zijweg van de 1 in te slaan om te kijken of we wat dichter bij een gletsjertong konden komen. De zijweg was een gravelweg maar dat hobbeldebobbel door het land stuiteren heeft ook wel iets stoers. Op een gegeven moment zagen we een parkeerplaats met wat busjes en een superjeep. Een duidelijk teken dat hier iets leuks te doen moet zijn. Uitgestapt en de bordjes volgend bleek dat hier een kleiner maar zeker zo mooi gletsjermeer lag. In een gletsjermeer komt het smeltwater van een gletsjer samen. Soms breken er ook stukken gletsjer af en die stukken drijven dan als ijsschotsen in het meer. We konden helemaal tot aan het water lopen. Het leverde weer prachtige plaatjes op voor in ons fotoboek. Een kilometer of 30 verderop lag onze bestemming. Het 7 kilometer lange gletsjermeer Jokulsarlon. Hier hadden we een tocht met een RIB geboekt. We werden in een warm drijfpak gehezen en voorzien van een zwemvest. Toen mochten we de boot in. Deze boot denderde met een 200 pk buitenboordmotor met ruim 40 kilometer per uur tussen de ijsschotsen door. Wat gaat dat keihard!!! Adrenaline all over !!!! Wat was dat gaaf!!
Halverwege de tocht zagen we ineens een ring om de zon heen. Zelfs de gids had dat nog nooit gezien. Ik ben niet religieus maar wil toch graag denken dat dit een teken van boven was.
Toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden (pffffff) zijn we naar het tegenover het gletsjermeer gelegen zeestrand (diamond beach) gegaan.
Op dit strand spoelen stukken ijs aan. De stukken ijs zijn helemaal doorzichtig en liggen als reusachtige diamanten te glinsteren op het zwarte lavastrand. Wat een pracht!
Na een rit van vele kilometers door een desolaat woestijnachtig landschap was de laatste stop van vandaag de kloof Fjadrargljufur Canyon. De kloof ligt in een lieflijk hobbit landschap. We hebben een wandeling langs de bovenkant van de kloof gemaakt tot we bij wederom een waterval kwamen.
Het was een heerlijke wandeling. Het is nog steeds prachtig weer.
Morgen is onze laatste reisdag. Zondagochtend vliegen we terug naar Nederland.
Oh en dan vergeet ik bijna nog te melden dat we tussen de bedrijven door ook nog twee rendieren zagen grazen. Wat een gaaf land is dit!
PS ik heb expres de naam van m'n vriendin niet genoemd omdat ik niet wil dat mensen die het nog niet wisten het via dit blog vernemen. Noem dus alsjeblieft ook geen naam in de reacties.
Ik ga dit missen.
Gecondoleerd met het verlies.
Fijn dat je op zo'n moeilijke dag zulke mooie dingen mag ervaren. Sterkte.
Prachtige foto 's!
Wat n prachtige fotos zijn dit.... t is bijna niet echt, zo mooi! Geniet nog even voordat jullie weer naar huis gaan hè! x
Het was zéker een loodzware dag, intens verdrietig maar voor de lieverd in kwestie een bevrijding. En dat is ook iets om dankbaar voor te zijn. - Over tegenstellingen gesproken-...
Geniet nog maar fijn van al dat moois om jullie heen, en zolang je open staat voor een 'teken' van boven, zul je ze ontwaarden. XXX Sterkte en liefs
Ja, wat een moeilijke dag hè. Maar voor haar het beste. Het intense gemis zal nog komen. Gelukkig hebben we elkaar om erover te praten als we daar behoefte aan hebben. Verder moet je je inderdaad bewust blijven van al het schoons om je heen en genieten zoveel je kan. Want het kan zomaar plotseling voorbij zijn...